Geheel opgenomen op het BALLOERVELD en haar directe omgeving
In het voorjaar van 2004 begint Henk Bos (na een langdurige ziekte) met het zoeken naar locaties en onderwerpen voor het realiseren van een persoonlijke natuurfilm. Zonder besef dat dit de aanzet zou zijn naar een carriere als natuurfilmer. Al snel wordt het hem duidelijk dat de eersteling moet gaan over een natuurgebied waar hij al sinds z´n kinderjaren terugkomt en hem zeer na aan het hart ligt: het Balloërveld…
-
Een half jaar lang trekt hij, slechts in het bezit van een simpele digitale filmcamera, over het hem zo dierbare veld. Hier maakt hij unieke opnamen van o.a. de kneu, koekoek, kleine bonte specht en niet te vergeten de grauwe klauwier. Al snel begint hij met het creëren van z’n eigen kleine digitale montagestudio. Na in totaal een klein jaar aan de film te hebben gewerkt slaagt hij er in een prachtig, boeiend en vooral indrukwekkend eindresultaat te realiseren: NOOIT ZONDER DE NATUUR… een twee uur durende lofzang over het Drentse natuurgebied. De film, die in eerste instantie puur als persoonlijk document werd gemaakt wordt na veel aandringen van Janetta vertoond aan een grote groep willekeurige mensen. Met alle gevolgen van dien! Het publiek is duidelijk onder indruk en uitnodigingen om de film elders te vertonen volgen al snel. De nieuwbakken natuurfilmer is door het succes prettig verrast en gaat op zoek naar manieren om z’n film voor een groter publiek bereikbaar te maken. Hieruit ontstaat uiteindelijk het idee om filmavonden te gaan verzorgen voor natuurinstellingen, verenigingen, buurthuizen enz. De film krijgt vervolgens aandacht in de media…
-
Janetta Veenhoven is vanaf het begin betrokken bij het maken van de natuurfilms. Eerst op de achtergrond maar al snel blijkt dat ze zich helemaal kan vinden in Henks werkwijze. Dat resulteert uiteindelijk in een solide samenwerking…
DEZE FILM IS NIET MEER ALS VOORSTELLING TE BOEKEN!
-
Het onverwachte succes van zijn eerste film verrast Henk op een prettige manier. Het publiek kan zichzelf erg goed vinden in de manier waarop hij zijn eigen natuurbeleving neerzet en dat doet hem besluiten om niet meer van z’n persoonlijke concept, de natuur zelf aan het woord te laten, af te wijken. Hij is van mening dat niemand beter over de natuur kan vertellen dan de natuur zelf. De scenario’s die hij zelf toevoegt aan het geheel zijn niet meer dan een verlengstuk van het eindresultaat. Toch is het juist die combinatie dat er voor zorgt dat zijn werk opvalt. Het publiek is blijkbaar in staat zich te identificeren met zijn natuurbeleving en dat maakt de afstand tussen de natuurfilmer en de kijker heel erg klein.
-
-
